زيرا آن طاعت از تكاليفى است كه تو- اى پروردگار من- آن را به حساب من گذاشتهاى، و من آن را از ياد خود بردهام. پس آن را به عطاى عظيم و رحمت فراوانت از جانب من بجاى آر، زيرا كه تو توانگرى كريمى، تا چيزى از آن بر ذمهى من نماند كه بخواهى- اى پروردگار من- در روز لقاى خود، در مقابل آن از حسناتم بكاهى، يا به سبب آن بر سيئاتم بيفزايى.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.