پس تو خود از سوى من آن را، از عطاى جزيل و نعمت كثيرت- اى پروردگار من- ادا فرما، كه تو توانگر بخشايشگرى، چنانكه ديگر چيزى بر ذمهام نماند كه بخواهى از حسناتم فرو كاهى و روز ديدار بر گناهانم بيفزايى.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.