فراز 7 از دعای 22 ( دعا برای انجام واجباتی که از آن‌ها غفلت کرده‌ایم )

اى پروردگار من، آن تكليفى از تكاليفى است كه تو آن را به حساب من نوشته‌اى و من از آن غفلت ورزيده‌ام، پس به بزرگى عطاى خود و رحمت بسيارى كه نزد تو است آن را از جانب من ادا فرما، زيرا تو هم توانگرى و هم كريم، تا اى پروردگار من چيزى بر عهده‌ى من باقى نماند كه بخواهى در روزى كه تو را ملاقات مى‌كنم از من تقاص كنى، و از حسنات و نيكى‌هايم بكاهى، و يا بر بديهايم بيفزايى.

استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.