اى پروردگار من! اگر آن واجبى را كه بر عهدهى من گذاشتهاى از واجباتى است كه بر من مشخص و مسجل كردهاى و من خودم را به ندانم كارى و غفلت زدهام و از روى سهلانگارى به جا نياوردهام، از بخشش بزرگ خودت و بسيارى لطفى كه دارى آن را از طرف من انجام يافته بگير، تا در آن روزى كه با تو ملاقات مىكنم چيزى از آن بر عهدهى من نماند كه به سبب آن بخواهى از حسنات و عملكرد خوبم بكاهى، و يا بر بدىهايم بيفزايى؛ زيرا تو دارا و بزرگوارى، اى پروردگار من.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.