فراز 10 از دعای 24 ( حقّ پدر و مادر بر ما واجب تر از حقّ ما بر آن‌ها )

ز هر چه كرده اندى نيكيش بود كه زيرا حق و رنج اين دو موجود بود در گردنم سنگين ز خاطر كه بر من منتى دارند وافر محبتها به من بنموده احسان بود اين شرمساريم ز آنان كه من كوچكتر از آنم ز كردار قصاصى را ميان آرم به گفتار و يا خيزم بر آنها در مجازات و يا پردازم آن را در مكافات چگونه من توانم اين چنين بود كه از مهر و محبت اين دو موجود گرانمايه ز عمر خود به ذلت به من در تربيت كوشا ز شفقت ببرده رنج وافر در رعايت به خود دشوار بودش اين عنايت كه بر من كرده آسان زندگى را و خود در رنج همچون بندگى را و تا من غرق آسايش در افتم نبينم سختى و ذلت نيفتم‌

استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.