(خدايا!) چرا كه حق آنها بر گردن من، واجبتر و نيكى ايشان نسبت به من، قديمىتر و منتشان بر من، بيش از آن است كه از آنان به عدالت، تقاص كشم و يا مقابله به مثل نمايم.
خداى من! اگر چنين كنم، پس اين مدت زيادى كه به تربيت من مشغول بودند، چه مىشود؟ و سختىهاى زيادى كه در راه حفاظت از من و تأمين آسايش من تحمل كردند، كجا مىرود؟
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.