خدايا
آنچه از حد خود درباره من از گفتار و كردار و در امر واجبى قصور كردهاند، خدايا حق خود را به ايشان بخشيدم و از تو خواهش مىكنم و بال آنها را برطرف سازى و از قصور آنها باز خواست نكنى، خدايا هر لغوى كه پدر و مادر در حق من كردهاند و يا تقصيرى كه در پرورش من داشتهاند بخشيدم و درگذشتم و از تو مىخواهم كه تو درگذرى و بر آنها خرده نگيرى، زيرا من ايشان را متهم نمىدانم و گمان نمىبرم كه تقصيرى بر من كرده باشند و آنها را اهمال كار نمىدانم و اگر در نيكوئى بر من اهمال شده كراهتى ندارم.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.