از كسانى كه شيوهى آنان، پناه آوردن به توست و سودشان، در سوداگرى با تو، و در پناه عزت و بزرگوارىات جاى گرفتهاند، و از فضل و احسان تو، روزى حلال و فراوان يافتهاند، و به سبب بخشش و كرامت تو از خوارى و زبونى گناه رهيده، در عزت طاعتگزارىات آرميدهاند، و از ستم ستمگستران، به عدالت تو پناه جستهاند، و از بلاها و گرفتارىها به عافيت و رحمت تو دل سپردهاند، و از رنج و درد تنگدستى و درويشى، در سايهسار بىنيازى و غناى تو آسودهاند، و با پرواى از تو، از گناهان و لغزشها و خطاها در اماناند، و به بركت فرمانبردارى از تو، به خير و نيكى و رشد و بالندگى و درستى و سداد، توفيق يافتهاند؛ و از كسانى (قرار ده) كه با مدد از قدرت تو، ميان آنان و گناهان، سدى پولادين به پا داشته شده، و هر آنچه را كه معصيت و نافرمانى توست، ترك گفتهاند و در جوار قرب تو آرميدهاند!