بار خدايا دلهاشان را از آرامش و تنهاشان را از توانائى تهى گردان، و قلبهاشان را از حيله و چارهجوئى فراموشى ده، و اندامشان را از جنگيدن با پيادگان (مسلمانان) سست نما، و آنها را از زد و خورد با دليران (اسلام) بترسان، و لشگرى از فرشتگانت با عذاب و آزار سخت از عذابهايت بر ايشان برانگيز مانند كارى كه در روز (جنگ) بدر نمودى كه به وسيلهى آن ريشهى آنان را قطع كرده ببرى و شوكت و بزرگيشان را بدروى (از بين ببرى) و گروهشان را پراكنده فرمائى (روز بدر جمعه هفدهم ماه رمضان سال دوم هجرت بود كه پيغمبر- صلى الله عليه و آله- در بدر كه نام موضعى است در بيست و هشت فرسخى مدينه به راه مكه با سيصد و سيزده مرد كه در بين ايشان دو اسب يا يك اسب بيش نبود با كفار قريش كه هزار كس با اسبها و سلاحهاى بسيار بودند و رئيس آنها ابوجهل پيشواى مشركين بود، جنگيد و خداى تعالى هزار يا سه هزار يا بيشتر فرشته به كمك حضرت رسول فرستاد و گروه بسيارى از بزرگان كفار مانند ابوجهل و عتبه و شيبه كشته شدند، و آن از بزرگترين جنگهاى اسلام است، و دربارهى فرستادن خداى تعالى فرشتگان را در آن جنگ به كمك مسلمانان قرآن كريم و اخبار بسيار گويا است)
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.