بار خدايا، آبهايشان را به وبا، و طعامشان را به رنج و بلا، درآميز، و شهرهياشان را با زلزله فروريز، پى در پى سنگ بلا بر سر زمينشان ببار، و با قحطسالى دمارشان برآر، زاد و توشهشان را در بىبارانترين و دورترين سرزمين قرار ده، و در پناهگاههاى زمين پناهشان مده، همواره گرسنهشان بدار، و بيمارى دردناك بر تنشان ببار.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.