فارسی
پنجشنبه 01 آذر 1403 - الخميس 18 جمادى الاول 1446
قرآن کریم مفاتیح الجنان نهج البلاغه صحیفه سجادیه



فراز 13 از دعای 27 ( دعا برای رزمندگان مسلمان )

اللَّهُمَّ وَ أَيُّمَا غَازٍ غَزَاهُمْ مِنْ أَهْلِ مِلَّتِكَ ، أَوْ مُجَاهِدٍ جَاهَدَهُمْ مِنْ أَتْبَاعِ سُنَّتِكَ لِيَكُونَ دِينُكَ الْأَعْلَى وَ حِزْبُكَ الْأَقْوَى وَ حَظُّكَ الْأَوْفَى فَلَقِّهِ الْيُسْرَ ، وَ هَيِّىْ لَهُ الْأَمْرَ ، وَ تَوَلَّهُ بِالنُّجْحِ ، وَ تَخَيَّرْ لَهُ الْأَصْحَابَ ، وَ اسْتَقْوِ لَهُ ، الظَّهْرَ ، وَ أَسْبِغْ عَلَيْهِ فِي النَّفَقَةِ ، وَ مَتِّعْهُ بِالنَّشَاطِ ، وَ أَطْفِ عَنْهُ حَرَارَةَ الشَّوْقِ ، وَ أَجِرْهُ مِنْ غَمِّ الْوَحْشَةِ ، وَ أَنْسِهِ ذِكْرَ الْاَهْلِ وَ الْوَلَدِ .
پروردگارا! هر جنگاورى از ملت تو و يا هر مجاهدى از پيروان سنت تو كه تلاش مى‌كند كه آيين تو در مرتبه‌اى بالا و حزب تو توانمندتر باشد و بهره‌ى تو بيشتر شود، كارش را آسان و امورش را مهيا كن و او را به رستگارى رسان و يارانى خوب برايش انتخاب كن و پشتش را قوى و درآمدنش را زياد گردان و از نشاط و شادى بهره‌مندش بساز و آتش اشتياق (به خانه و دوستان) را در او فرونشان و از غم تنهايى پناهش ده و ياد همسر و فرزندان را از يادش ببر.

دعا به رزمندگان و مجاهدان اسلام‌

محافظت از زمينه‌هايى كه اسلام براى سعادت بشر تدارك ديده است، تنها در شرايط ويژه ممكن است. يعنى امّت اسلامى در نظام تربيتى و امنيّتى مى‌توانند آيين مقدّس را پياده و عمل كرده و سپس به نسل بعد منتقل سازند.

از اين رو اسلام استعداد پذيرش و اجرايى و دفاعى از كيان خود را براى انسان‌ها فراهم ديده است، پس رمز ماندگار بودن دين پس از هزار و اندى سال، وابسته به استعدادهاى اساسى است. يعنى در مرحله نخست، شريعت حق به وسيله انسانى شايسته و برتر به عنوان رسالت به سوى آدميان مى‌رود؛ سپس با نيروى ايمان مردمى نسل به نسل حركت مى‌كند و در مرحله آخر دفاع از آن در پوشش قدرت نظامى انجام مى‌شود. چنانچه در هر مرحله كاستى يا كوتاهى صورت بگيرد، آن شريعت به هدف نمى‌رسد و در بين راه فرو خواهد پاشيد و يا به دست فراموشى سپرده مى‌شود.

بيشترين كوشش و جانبازى رسول اكرم (صلى الله عليه و آله) و ائمه اطهار (عليهم السلام) و رزمندگان حق از صدر اسلام تا كنون صرف ماندگارى و نگهبانى از اصول دين بوده است تا پايه‌هاى خيمه مكتب اسلام پابرجا بماند كه مهمترين آنها خداشناسى و عبادت مى‌باشد كه از نمادهاى بارز آيين حق است.

خداوند منّان هم به پاس اين تلاش‌هاى دشوار و خالصانه، دين خود را پاسدارى مى‌نمايد و آن امّت را از بركات و ارزش‌هاى معنوى بهره‌مند مى‌سازد و مى‌فرمايد:

﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ يَنْصُرْكُمْ وَ يُثَبِّتْ أَقْدَامَكُمْ﴾«1»

اى مؤمنان! اگر خدا را يارى كنيد، خدا هم شما را يارى مى‌كند و گام هايتان را محكم و استوار مى‌سازد.

پيامبر خدا (صلى الله عليه و آله) هرگاه در لباس رزمندگان به جنگ با كفّار مى‌رفت دعا مى‌خواند:

خدايا! تو پشتيبان و ياور منى، از تو نيرو مى‌گيرم و با يارى تو حمله مى‌برم و با كمك تو مى‌جنگم.«2»

حضرت على (عليه السلام) در هنگام رويارويى با سپاه معاويه در صفّين دعا نمود:

انْ اظْهَرْتَنا عَلى‌ عَدُوِّنا فَجَنِّبْنَا الْبَغْىَ، وَ سَدِّدْنا لِلْحَقِّ وَ انْ اظْهَرْتَهُمْ عَلَيْنا فَارْزُقْنَا الشَّهادَةَ وَ اعْصِمْنا مِنَ الْفِتْنَةِ.«3»

اگر ما را بر دشمن پيروزى دادى، از ستم بركنار دار و به راه حق مستقيم ساز و اگر دشمن را بر ما غلبه دادى شهادت را نصيب ما گردان و ما را از فتنه نگاه دار.

از آرزوهاى پيوسته و دعاهاى هميشگى معصومان (عليهم السلام) براى پيروزى پيكارگران در راه مكتب، به خوبى دريافت مى‌شود كه آنان حكومت الهى و اقتدار دولت اسلامى را حاكم بر تاريخ بشرى مى‌پسنديدند؛ زيرا پايدارى دين و موفّقيّت آن وابسته به پيشرفت حكومت اسلام و غلبه بر كافران است و هر گونه مسامحه با مهاجمان اسباب تعطيلى دين جاويد و گوشه نشين شدن دينداران خواهد شد.

بنابراين تجهيز كردن مجاهدى براى جانبازى و دفاع از جان و ناموس مسلمانان به دستور رسول اللّه (صلى الله عليه و آله) واجب است؛ زيرا اين حركت به منزله عملى كردن دعاست كه حضرت فرمود:

مَنْ جَبُنَ مِنَ الْجِهادِ فَلْيُجَهِّزْ بِالْمالِ رَجُلًا يُجاهِدُ فى‌ سَبيلِ اللَّهِ وَ الْمُجاهِدُ فى‌ سَبيلِ اللَّهِ إِنْ جُهِّزَ بِمالِ غَيْرِهِ فَلَهُ فَضْلُ الْجِهادِ وَ لِمَنْ جَهَّزَهُ فَضْلُ النَّفَقَةِ فى‌ سَبيلِ اللَّهِ وَ كِلاهُما فَضْلٌ وَ الْجُودُ بِالنَّفْسِ أَفْضَلُ فى‌ سَبِيلِ اللَّهِ مِنَ الْجُودِ بِالْمالِ.«4»

هر كسى از جهاد بترسد بايد مردى را كه در راه خدا جهاد مى‌كند كمك مالى‌ رساند، اگر مجاهد در راه خدا با مال ديگرى آماده شود، فضيلت جهاد از آن اوست و فضيلت و ثواب خرج كردن در راه خدا از آن كسى كه او را مجهّز كرده است. هر دو كار فضيلت و ثواب دارد. امّا جانبازى در راه خدا از صرف مال و پول در اين راه برتر است.

به هر حال، اگر يارى از راه امدادهاى غيبى باشد؛ دعا و مناجات به درگاه حق تعالى تنها به عنوان ارتباطى براى پيروزى حق بر باطل مى‌شود وگرنه اگر يارى حق به قدرت نظامى باشد، وظيفه رزمندگان، است كه با همان ابزارهاى جنگى پيكار كنند و دعاى آنان و ديگران در حق رزمندگان بهترين نيروى كمكى خواهد بود.

همانگونه كه پيامبر عزيز اسلام (صلى الله عليه و آله) فرمود:

از آزردن مجاهدان در راه خدا بپرهيزيد؛ زيرا خداوند به خاطر آنان به خشم مى‌آيد همچنان كه به خاطر پيامبران خشمناك گرديد؛ و دعاى آنان را بپذيرد همچنان كه دعاى پيامبران را پذيرفت.«5»

______________________________

(1)- محمّد (47): 7.

(2)- سنن ابى داود: 1/ 592، حديث 2632.

(3)- نهج البلاغه: خطبه 170.

(4)- مستدرك الوسائل: 11/ 24، باب 3، حديث 12335.

(5)- كنز العمال: 4/ 314، حديث 10664.

استعدوا للمسير الى عدو فى جهاده القربه الى الله، و الوسيله عنده، حيارى فى الحق، جغاه عن الكتاب، نكب عن الدين، يعملون فى الطغيان، و يعكفون فى غمره الضلال، فاعدوا لهم.
(براى روياروئى با دشمن آماده شويد، چه جهاد با آنها راهى است براى نزديكى به پروردگار و منزلت يافتن در نزد وى، زيرا دشمنان شما در شناخت حق سرگردانند، از كتاب خدا و روش زندگى بى‌خبرند، دين و به همراه آن وظايف فردى و اجتماعى را زير پا گذاشته‌اند، سركشى پيشه كرده‌اند، و در مغاك گمراهى به دام افتاده‌اند، براى مقابله با آنان هر آنچه در توان داريد نيرو و جنگ‌افزار فراهم آوريد، و به خداوند توكل كنيد، كه او بهترين پناه و برترين ياور ماست.)
مستدرك نهج‌البلاغه، ص 63

فان الجهاد باب من ابواب الجنه فتحه الله لخاصه اوليائه، و هو لباس التقوى، و درع الله الحصينه، و جنته الوثيقه....
(جهاد درى است از درهاى بهشت كه خدا آن را براى بندگان مخصوص و برگزيده‌اش گشوده است. جهاد پوشش پرهيزكارى، و زره محكم و مقاوم خدائى و سپر قابل اطمينان خداست.)
نهج‌البلاغه، خطبه 27

المجاهدون فى سبيل الله قواد اهل الجنه.
(مجاهدان در راه خدا رهبران اهل بهشت‌اند.)
مستدرك الوسائل، ج 2، ص 243

ان الغزاه اذا هموا بالغزو كتب الله لهم براءه من النار.
(بدرستى كه جنگجويان و رزمندگان وقتى كه قصد جنگ كنند، خداوند براى آنها برائت از آتش مى‌نويسد.)
مستدرك، ج 2، ص 243

فاذا ودعهم اهلوهم بكت عليهم الحيطان و البيوت.
(و چون خانواده‌هاى رزمندگان به بدرقه‌ى ايشان مى‌روند، ديوارها و خانه‌ها بر آنها مى‌گريند.)
مستدرك، ج 2، ص 243

مثل المجاهدين فى سبيل الله كمثل القائم القانت لا يزال فى صومه و صلاته حتى يرجع الى اهله.
(مثل مجاهدين در راه خدا مانند كسى است كه قائم و قانت باشد و هميشه در روزه و نماز، تا وقتى كه به سوى اهلش بازگردد.)
مستدرك الوسائل، ج 2، ص 243


انتخاب شرح:
- حسین انصاریان - محمد رضا آشتیاني - محمد جعفر امامی - حسن ممدوحی کرمانشاهی - محمد بن سلیمان تنکابنی - محمد علي مدرسی چهاردهی - بدیع الزمان قهپائی - سید عليخان حسينی حسنی مدنی شيرازی - سید علیخان حسينی حسنی مدنی شيرازی - سید محمد باقر حسينی (داماد) - سید محمد باقر موسوی حسينی شيرازی - سید محمد حسین فضل الله - سید محمد شيرازی - سید نعمة الله جزائری - عباس علی موسوی - محمد جواد مغنیه - محمد دارابی - نبیل شعبان
پر بازدید ترین مطالب سال
پر بازدید ترین مطالب ماه
پر بازدید ترین مطالب روز



گزارش خطا  

^