از فروتنى ديده فروهشته و ياراى نگريستن در تو را ندارند. سر به پائين فكندهاند و شوق ايشان به چيزهائى كه در نزد توست افزون است. آنانند كه دلباختهى ياد عطاياى تواند و در برابر شكوه كبرياى تو خاشع و راكعاند
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.