فراز 6 از دعای 30 ( دنیا وسیله رسیدن به درجات آخرت )

و آنچه اينجا و با آن نمى‌توانم توشه‌ى آخرت تهيه كنم و به قافله‌ى همسايگان برسم (شايد منظور آن باشد كه آن قدر از مال دنيا به من بده كه مرا از آخرت دور ندارد) خدايا آنچه را به من ارزانى‌دار كه سبب قرب و اتصال به آستان تو باشد و وسيله‌ى وصل به جنت. زيرا تو بخشنده و صاحب فضل عظيم و كريم هستى. ناكرده گناه در جهان كيست بگو آن كس كه گنه نكرده چون زيست بگو من بد كنم و تو بد مكافات دهى پس فرق ميان من و تو چيست بگو گفتى كه تو را عذاب خواهم فرمود من در عجبم كه اين كجا خواهد بود آنجا كه توئى عذاب نبود هرگز آنجا كه تو نيستى كجا خواهد بود

استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.