فراز 15 از دعای 31 ( محبّت خداوند نسبت به توبه کنندگان )

و تو اى خداى من در كتاب محكم و استوار خود (قرآن مجيد كه باطل و نادرستى در آن راه ندارد) فرموده‌اى كه تو، توبه و بازگشت را از بندگانت مى‌پذيرى و از گناهان درمى‌گذرى (اشاره به س 42 ى 25: و هو الذى يقبل التوبه عن عباده و يعفوا عن السيئات و يعلم ما تفعلون يعنى و او است خدائى كه توبه را از بندگانش مى‌پذيرد و از گناهان درمى‌گذرد و مى‌داند آنچه را كه بجا مى‌آوريد) و آنان را كه پيوسته توبه مى‌كنند (از نظر كميت و اندازه يا كسانى را كه پس از توبه گناهى بجا نمى‌آورند از نظر كيفيت و چگونگى) دوست مى‌دارى (اشاره به س 2 ى 222: ان الله يحب التوابين و يحب المتطهرين يعنى همانا خداوند آنان را كه پيوسته توبه مى‌كنند و پاكيزگان را دوست مى‌دارد) پس چنانكه وعده فرموده‌اى توبه‌ى مرا بپذير، و چنانكه ضمانت نموده‌اى از گناهانم درگذر، و چنانكه شرط كرده‌اى محبت و دوستى خود را براى من لازم گردان (حضرت صادق- عليه‌السلام- فرموده: هرگاه بنده از روى راستى توبه نمايد خداوند او را دوست و در دنيا و آخرت گناهانش را پنهان مى‌نمايد «راوى مى‌گويد:» گفتم: چگونه بر او پنهان مى‌نمايد؟ فرمود: گناهانى را كه دو فرشته بر او مى‌نويسند از يادشان مى‌برد و به اندامش وحى مى‌فرمايد كه گناهان او را بپوشانيد، و به جاهائى كه گناه كرده وحى مى‌نمايد گناهانى را كه به روى شما بجا آورده پنهان كنيد، پس در پيشگاه خدا مى‌آيد هنگامى كه چيزى نيست كه به گناهى از گناهان او گواهى دهد)

استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.