پس در حالى كه از گناهان خرد هلاككننده و معصيتهاى بزرگ كشنده به سوى تو مىگريختم مرا به زمين زد، تا چون به معصيت تو نزديك شدم، و به سوء عمل خود مستوجب خشم تو گشتم، عنان حيلهى خود را از من برتافت و با كلمهى كفر خود با من مواجه شد. و از من بيزارى جست و پشت به من كرده به راه افتاد پس مرا در بيابان گمراهى در معرض غضب تو تنها گذاشت،
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.