در آن دم كه از دست خرد و كبير
گريزم كه يابم ز لطفت گزير
در افكند بر خاك پشت مرا
بر خلق بگشود مشت مرا
كه تا چون به عصيان تو رو كنم
بدينسان به خذلان تو خو كنم
بگيرد عنان خود از گردنم
گذارد به خود تا به خود دم زنم
رها در بيابان خشم خدا
در افتاده و رانده از هر كجا
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.