پس با اين حال كه من از گناهان خرد عافيتسوز تباهىآور، و گناهان بزرگ و كلان هلاكتبار خود به سوى تو گريختهام، مرا بر زمين افكنده است، تا آن جا كه تو را نافرمانى كردم، و به كردار بد خود، سزاوار خشم و قهر تو گشتم. (آنگاه) دامن از من درپيچيد، و چهره از من بگردانيد، و با سخن كفرآلود خود مرا استقبال كرد، و در حالى كه از من بيزارى مىجست، به من پشت كرده، به راه افتاد، و مرا در برهوت تنهايى، در دسترس غضب تو قرار داد، و تا آستانهى عذاب تو به پيش راند، و به دور افتاده از رحمتت، مرا به خويشتن وانهاد.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.