پس مرا به زمين زده در حالى كه از گناهان كوچك تباهى آور و معصيتهاى بزرگ هلاكت بار خويش به سوى تو گريختهام. تا آنجا كه چون آلودهى معصيت تو شدم و به سبب سعى و تلاش زشتم مستوجب قهر و غضب تو گشتم، در آن حال چهرهى حيلهگرى و فريبكاريش را از من بگردانيد و با سخن كفرآميز خويش مرا استقبال كرد و از من بيزارى جست و به من پشت كرده و به راه افتاد و مرا در برهوت تنهايى، در معرض غضب تو قرار داد و در آستان نقمت و عذاب تو رها كرد.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.