فراز 15 از دعای 32 ( طلب آمرزش الهی )

اى خداوند من، در اينجا كسى ايستاده كه جز آستان تواش پناهى نيست و در مقابل توبه گناه خويش معترف است. مباد كه فضل تو از من دريغ آيد و دستم به دامان بخشايش تو نرسد. و مباد كه من نوميدترين بندگان تو باشم كه روى توبه به درگاه تو آورده‌اند، و مباد كه من محروم‌ترين آنان باشم كه با دلى پراميد روى به سوى تو نهاده‌اند. خدايا مرا بيامرز كه تو بهترين آمرزندگانى.

استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.