فراز 15 از دعای 32 ( طلب آمرزش الهی )

اينجا كه من ايستاده‌ام، جايگاه كسى است كه به تو پناه آورده و در برابرت لب به اعتراف گشوده است. پس مبادا گسترده‌ى فضل تو بر من تنگ آيد، و جامه‌ى عفو تو بر من كوتاه نمايد، و من نوميدترين بندگانت باشم كه به سوى تو بازگشته‌اند، و بى‌نصيب‌ترين كسانى كه با دل پر اميد به درگاه تو روى آورده‌اند.مرا بيامرز كه تو بهترين آمرزندگانى.

استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.