فراز 15 از دعای 32 ( طلب آمرزش الهی )

اينجا كسى ايستاده است كه به تو پناه آورده و محل و موقعيت كسى است كه در پيشگاه تو به گناهان خود اعتراف نموده، مبادا كه دايره‌ى فضل و بخشش تو نسبت به من تنگى گيرد و جامه‌ى عفو بر اندام من كوتاه آيد و من بى‌نصيب‌ترين بندگان تائب تو و نوميدترين كاروانيان آرزومندى كه به سوى تو بار بربسته، باشم، پس مرا مورد آمرزش خويش قرار ده كه تو بهترين آمرزندگانى.

استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.