فراز 17 از دعای 32 ( اعتراف به کوتاهی و کوچکی عمل )

نه روزى را به روزه گرفتن شاهد مى‌گيرم و نه به شب زنده‌دارى‌ام پناه مى‌برم و نه سنتى را برپاداشته‌ام تا از من به نيكويى ياد كند، و غير از واجبات تو كه هر كس آنها را تباه گرداند، هلاك مى‌شود، كارى نكرده‌ام.

استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.