و آهنگ آن ندارم كه به فضيلت «نافله»اى در پيشگاه تو توسل جويم؛ چرا كه بسيارى از آداب و شرايط فريضههاى تو را در بوتهى فراموشى سپردهام، و آن چنان كه شايسته بود، به جا نياوردهام، و از منزلت و جايگاه حدود و دستورات تو تجاوز كردهام، تا آن جا كه حريم مقدسات تو را شكستهام، و گناهان بزرگى را مرتكب شدهام: گناهانى كه در پردهى عافيت خويش پوشاندهاى، و مرا از رسوايىهاى آنها رهانيدهاى.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.