فراز 20 از دعای 32 ( رحمت و بخشش الهی مایۀ امید بندگان )

و تو شايسته‌تر كسى هستى كه به او اميد ورزد، و سزاوارتر كسى هستى كه از او بترسد و بپرهيزد. پس اى پروردگار من، آنچه را به آن اميدوارم به من عطا كن، و از آنچه بيم دارم مرا ايمن ساز، وصله‌ى رحمتت را به من تفضل فرماى، زيرا كه تو كريمترين مسئولينى.

استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.