فراز 20 از دعای 32 ( رحمت و بخشش الهی مایۀ امید بندگان )

و تو اى خدا به رجاء و اميدوارى بندگان به لطفت و خوف و ترس خلقان از قهرت از هر كس سزاوارترى (زيرا هر خير و احسان از جود و كرم تست و هر خسران و زيان از قهر و انتقام تو) پس اى خدا ( كرم كن و) آنچه به كرمت اميدوارم عطا فرما و از آنچه مى‌ترسم (از قهر و غضبت) مرا ايمن ساز و بر من به عوائد عطاياى رحمتت كرامت فرما كه تو اى پروردگار من كمترين كسى كه از او درخواست توان كرد (زيرا توئى كه از كرم وجود و عنايت خلق را آفريدى و خلق جود و كرم به خلقان دادى و كرامت و احسان خلق رشحى و قطره‌اى بلكه ظلى و بهره‌اى از درياى كرم تست) پس تنها به تو بايد خلق اميدوار باشند (كه مبداء هر جود و كرم و منبع هر خير و احسانى نه به خلق كه همه هم در وجود و هم در كرم وجود به تو محتاجند.)

استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.