فراز 20 از دعای 32 ( رحمت و بخشش الهی مایۀ امید بندگان )

و تو از اميدش برترى و از هر كس سزاوارترى كه از او بترسند و تقوى پيشه كنند. پس اى خداى من به آنچه بر تو اميد دارم بر من ببخش و از هر چه نگرانم امانم ده و سود رحمتت را شامل حالم كن زيرا كه تو از هر كه درخواست كنم بخشنده‌ترى.

استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.