فراز 20 از دعای 32 ( رحمت و بخشش الهی مایۀ امید بندگان )

و تو سزاوارتر كسى هستى كه بايد به او اميد بندد و از او بترسد و بپرهيزد. پس اى پروردگار من، چيزى را كه از تو اميد آن دارم، به من ارزانى كن، و از آنچه مى‌ترسم، پناهم ده، و از رحمت خود صله‌اى به من عنايت كن، كه تو كريم‌ترين كسى هستى كه از او نياز مى‌خواهند.

استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.