فراز 20 از دعای 32 ( رحمت و بخشش الهی مایۀ امید بندگان )

و تويى شايسته‌ترين كسى كه اين بنده به او اميد داشته، و سزاوارترين كسى كه از او مى‌ترسد و مى‌پرهيزد، پس اى پروردگار، آنچه اميد دارم به من عطا كن، و از آنچه مى‌ترسم امانم ده، و از رحمت خويش سهمى به من ببخش، كه تو گرامى‌ترين و بخشنده‌ترين كسى هستى كه از او درخواست مى‌شود.

استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.