تا چون نيازمند روزى تو شدم و از فريادرسى و احسان تو بىنياز نبودم، از مازاد خوراكى و نوشيدنى كنيز خود كه مرا در اندرون او جا داده و در امانتخانهى زهدانش به وديعت نهاده بودى قوتى برايم مقرر فرمودى.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.