تا اين كه به روزى تو نيازمند گشتم، و از مدد احسانت بىنياز نبودم، از مازاد و باقىماندهى خوردنى و نوشيدنى كنيزت (مادرم)- كه مرا در اندرونش جاى داده، در قرارگاه رحمش به وديعت نهادى-، برايم غذايى فراهم آوردى.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.