تا زمانى كه به روزى تو نيازمند شدم، و از دستگيرى احسان تو بىنياز نبودم، برايم خوراكى قرار دادى از زيادى خوردنى و آشاميدنى كه براى كنيزت (مادرم) مقدر فرموده بودى كه مرا در اندرون او جاى دادى، و در آسايشگاه رحم او به امانت سپردى.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.