فراز 26 از دعای 32 ( فضل و احسان همیشگی خدا نسبت به بندگان )

تو مرا از روى احسان به مهربانى و لطف غذا دادى و آن مهربانى و لطف تا اين زمان كه هستم همچنان از من دريغ نداشته‌اى. سايه‌ى نيكى و مهربانى تو همچنان بر سر من است و جويبار احسان تو بى‌هيچ درنگى همچنان روان است. با اين همه، اعتمادم به روزى دادن تو استوارى نگيرد، تا همه‌ى سعى خويش در پرستش توبه كار دارم و آن سود كرامند سرشار نصيب من گردد.

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.