فارسی
فراز 26 از دعای 32 ( فضل و احسان همیشگی خدا نسبت به بندگان )
فَغَذَوْتَنِي بِفَضْلِكَ غِذَاءَ الْبَرِّ اللَّطِيفِ ، تَفْعَلُ ذَلِكَ بِي تَطَوُّلًا عَلَيَّ إِلَى غَايَتِي هَذِهِ ، لَا أَعْدَمُ بِرَّكَ ، وَ لَا يُبْطِئُ بِي حُسْنُ صَنِيعِكَ ، وَ لَا تَتَأَكَّدُ مَعَ ذَلِكَ ثِقَتِي فَأَتَفَرَّغَ لِمَا هُوَ أَحْظَى لِي عِنْدَكَ .
پس مرا به فضل خود همچون مهربانى با لطف غذا دادى و آن همه لطف را- از روى تفضل- با اين پايه كه رسيده‌ام همچنان درباره‌ام بجا مى‌آورى خير و صله‌ات از كفم نمى‌رود. و حسن انعامت درباره‌ام به تعويق نمى‌افتد، (ولى) با وجود اين، اعتمادم، بر تو محكم نمى‌شود تا كوشش خود را در كارى كه نزد تو برايم مفيد است، مصروف دارم
استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.
انتخاب شرح:
- حسین انصاریان - محمد رضا آشتیاني - محمد جعفر امامی - محمد بن سلیمان تنکابنی - محمد علي مدرسی چهاردهی - بدیع الزمان قهپائی - سید عليخان حسينی حسنی مدنی شيرازی - سید علیخان حسينی حسنی مدنی شيرازی - سید محمد باقر حسينی (داماد) - سید محمد باقر موسوی حسينی شيرازی - سید محمد حسین فضل الله - سید محمد شيرازی - سید نعمة الله جزائری - عباس علی موسوی - محمد جواد مغنیه - محمد دارابی - نبیل شعبان
پر بازدید ترین مطالب سال
پر بازدید ترین مطالب ماه
پر بازدید ترین مطالب روز
