فراز 26 از دعای 32 ( فضل و احسان همیشگی خدا نسبت به بندگان )

(اما) تو همانند نيكوكارى دلسوز و مهربان از سر احسان و بزرگوارى مرا تغذيه كردى و اين رفتار كريمانه را تاكنون در حق من روا داشته‌اى، و هيچ گاه از (نعمت) احسان تو محروم نبوده‌ام و در بزرگوارى تو نسبت به من هيچ كم و كاستى رخ نداده و آهنگ آن به كندى نگراييده است ولى با وجود اين همه بزرگى و بزرگوارى و مهربانى (تو نسبت به من پايه‌ى) اعتماد و يقينم به (احسان و رزق كريمانه‌ى) تو محكم و استوار نمى‌شود تا در (راه) انجام اعمالى كه در پيشگاه تو از براى من مفيدتر است بكوشم.

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.