فراز 26 از دعای 32 ( فضل و احسان همیشگی خدا نسبت به بندگان )

اما تو مرا به مانند نيكوكارى مهربان از خوردنى و نوشيدنى‌ها برخوردارم كردى، و آن همه مهربانى‌ها را از سر لطف انجام دادى تا به اين حال كه هستم، رسيده‌ام. اين همه احسان و نيكى را از ياد نمى‌برم، و با اين حال، رفتارهاى نيك تو درباره‌ى من هيچ‌گاه به تأخير نمى‌افتد، (ولى) هنوز با اين همه خوبى‌ها كه از تو ديده‌ام، اعتمادم (به روزى رسانى تو) محكم نشده است، تا فارغ از هر چيز، به كارى بپردازم كه در پيشگاه قرب تو بر نصيب من بيفزايد.

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.