و از آن آتشى كه استخوان را (مىسوزاند و) و مىپوساند و پودر مىكند و اهل خود را از آب جوشان مىنوشاند و از آن آتشى كه براى زارى كن خويش چيزى باقى نمىگذارد و به كسى كه از او درخواست عطوفت كند رحم نمىآورد و نمىتواند از عذاب كسى كه براى او خشوع مىكند و در مقابلش تسليم گشته است، بكاهد؛ با ساكنان خود با سوزندهترين آتش و دردناكترين عذاب و شديدترين بلاها ملاقات مىكند.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.