و به تو پناه مىبرم از كژدمهاى دهان گشوده و مارهاى تيز دندان و آن آشاميدنيهايش كه امعاء و احشاء را پاره پاره مىگرداند و دلهاى ساكنانش را جاى كن مىنمايد و از تو راه مىجويم بدانچه مرا از آن شرارهها دور و بر كنار مىسازد.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.