پناه مىبرم به تو از كژدمهاى دهان گشودهى آن، و مارهاى آن كه پر صدا دندان بر دندان مىسايند، و نوشيدنى آن كه دل و رودهى ساكنانش را پاره پاره مى كند و قلبهايشان را از جاى بر مىكند. از تو مىخواهم كه راهى پيش پايم نهى كه مرا از آن آتش دور و واپس دارد.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.