و من بندهاى با كردار اندك و آرزوى بسيار كه (سر رشتهى) وسايل و اسبابى كه با تو پيوندم مىدهد، از دستم بيرون رفته و رشتههاى اميد من (نيز) از هم
گسسته به جز (رشتهى) عفو و بخشايش تو كه به آن چنگ زدهام.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.