و من همان بندهى با عمل اندك و پرآرزويم بندهاى كه اسباب وصول به سعادت از كفش خارج گشته، مگر وسيلهاى كه رحمتت آن را فراهم آورد. و من همانم كه رشتههاى اميدم گسيخته، مگر رشتهى عفو تو كه بدان چنگ زدهام.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.