مدار اين را روا زان معرفت را
كه دورى گردم از خود مصلحت را
و تا قدر جليل تو ز خاطر
گرايد رو به كاهش در تواتر
به عين ما رضايت گشته مكروه
كند منفور و جلوه گشته انبوه
و جان را موجباتى بر شقاوت
ز حسن عاقبت دور از عبادت
كه راه عاقبت بر ما ببسته
روان را ارغوانى كرده خسته
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.