فراز 2 از دعای 34 ( ستّاریت و بخشش و عفو الهی )

اى خدا چه بسيار اعمالى را كه (چون قبيح و فاسد و به زيان ما بندگان بود) تو از آن نهى فرمودى و ما (از جهل و بى‌شرمى) بجا آورديم و چه بسيار كارها كه امر به آن فرمودى و (بر خير و صلاح آن) ما را مطلع ساختى و (ما از جهالت و ناسپاسى) در آن فرمان راه تعدى و عصيان پيموديم و چه بسيار سيئات و اعمال قبيح كه اكتساب كرديم و چه خطاها كه مرتكب شديم و تنها تو بر آن مطلع بودى و از نظر همه خلق پنهان داشتى در صورتى كه (بر كيفر ما) فوق هر قدرتى قادر بودى كه آن قبايح را آشكار سازى (و ما را مفتضح و رسوا كنى) اما عفو و بخشايشت جلو چشم بينندگان حجاب گرديد (و از ديده ناظران به كلى پنهان داشت) و از شنيدن آن خطاها جلو گوش خلق سد محكم كشيد (تا مردم سخنش را هم نشنوند)

استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.