فراز 2 از دعای 34 ( ستّاریت و بخشش و عفو الهی )

آفريدگارا، چه بسيار كه در پرهيزكاريها، راه خلاف پوئيديم و بى‌پروائى كرديم، و چه بسيار از امر و فرمانت- كه مقيد به اجراى آنها بوده‌ايم- سرپيچى نموده‌ايم، و چه بسيار دل به بدى داده‌ايم و آغوش براى گناه گشوده‌ايم. حال آنكه تو بر همه اين گناهان نه تنها ناظر، بلكه آگاه بوده‌اى. تو، اى قادر متعال، مى‌توانستى آنها را آشكار سازى، و جز تو هيچ كس قادر به چنين كارى نبود، اما تو ما را فراغت از گناه دادى و عيبمان را از چشم ديگران پوشاندى و نگذاشتى ديگران صداى اين گناه را بشنوند.

استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.