فراز 4 از دعای 36 ( درخواست باران و رزق و روزی )

پروردگارا تو به سقايت و آبيارى رحمتت بلاد و ديار (و كشت و زرع) ما را سيراب گردان و از دل ما وسوسه رزق را دور ساز (و به رزق مقدر خود) خيال ما را مطمئن ساز تا چشم ما به اسباب رزق در ابر و باران و كشت و زرع و سعى و كار خودمان هم نباشد و تو را به يقين روزى بخش بندگان و رافع جميع حوائج انسان دانيم تا وساوس و اوهام شيطانى در امر رزق و غير آن از دل ما دور گردد و بعلم‌اليقين تمام امور عالم از رزق و آجال و آمال همه را به حسن عنايت ازلى و مشيت حتمى تو بى‌هيچ شك و ريب مربوط دانيم و زنگار شكوك و ارتياب از آئينه دلهاى ما بكلى پاك گردد) و ما را از توجه به حضرتت مشغول غير مگردان (و به شهود وجود مسبب الاسباب از توجه به اسباب بى‌نيازمان گردان و چنان حجاب ظلمانى خلق و نورانى تقدير را از مقابل چشم باطن ما برانداز كه در عالم آفرينش ما موثرى و مدبرى و سلطانى جز تو نبينيم و به زبان دل گوئيم (ما به تو داريم و بس چشم نياز اى حبيب- در گه جود تو است بر همه باز اى حبيب هيچ شاهى را قدير هست و بود- جز تو نشناسيم در ملك وجود) و از ما اصل بر و احسان خود را منقطع مگردان كه اى خدا هر كس را تو غنى و بى‌نياز كنى بى‌نياز است (و بدون احسانت همه فقير محض‌اند) و هر كه را تو از حوادث عالم محفوظ دارى در امن و امانست (و بدون حفظ تو همه عالى و دانى قوى و ضعيف هدف تير بلا و حوادثند)

استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.