فراز 4 از دعای 36 ( درخواست باران و رزق و روزی )

رحمانا، چهره خشك خاك را به بركت آبى سيراب ساز و تر و تازه گردان و وسوسه كينه‌آميز دلهاى ما را نابود ساز و چنان كن كه از انديشه به ديگرى غافل، و به نيايش و شكر تو مشغول شويم. چنان كن كه هرگز ميان ما و احسان ناگسستنى تو، جدائى نيفتد، زيرا آنكه بى‌نياز شود كه از تو سرشار شود، و سلامت آن كسى يابد كه تو او را در پناه خويش بگيرى.

استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.