خدايا، خشكى سرزمينهاى ما را با ريزش باران خود از ميان ببر، و با روزى خود، وسوسه را از دلهاى ما بيرون كن. ما را به غير خودت سرگرم مساز، و ميان ما و سرچشمهى احسانت فاصله مينداز، چون توانگر كسى است كه تو بىنيازش كرده باشى، و تندرست آن كس كه تو او را از بلا نگه دارى.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.