بار خدايا! با آبيارى خودت تشنگى و خشكى شهرهاى ما را ببر برطرف نما. و با روزى دادنت وسوسهى سينهها و كينهى دلهايمان را بيرون كن. و ما را از ياد خودت به ديگرى مشغول مكن. و از همهى ما هستهى احسانت را قطع مكن؛ زيرا بىنياز كسى است كه تو او را غنى و بىنياز كردهاى، و سالم و بىرنج كسى است كه تو او را نگاه داشتهاى.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.