فارسی
فراز 7 از دعای 36 ( نعمت‌های الهی )
إِنَّكَ الْمَنَّانُ بِجَسِيمِ الْمِنَنِ ، الْوَهَّابُ لِعَظِيمِ النِّعَمِ ، الْقَابِلُ يَسِيرَ الْحَمْدِ ، الشَّاكِرُ قَلِيلَ الشُّكْرِ ، الُْمحْسِنُ الُْمجْمِلُ ذُو الطَّوْلِ ، لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ ، إِلَيْكَ الْمَصِيرُ .
تويى كه به خاطر نعمت‌هاى بزرگ بر (گردن) ما منت نهاده‌اى، و (تويى آن) بسيار بخشنده‌اى كه از موهبت‌هاى فراوان بهره‌ورمان ساخته‌اى، و (تو آن خدواندى كه) سپاس اندك (ما) را مى‌پذيرى و شكر ناچيز (ما) را پاداش مى‌دهى، (رفتار تو) زيبا و (كردار تو) جميل (و) دارنده‌ى فضل و احسانى، معبودى جز تو نيست و بازگشت (همه) به سوى توست.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.
انتخاب شرح:
- حسین انصاریان - محمد رضا آشتیاني - محمد جعفر امامی - محمد بن سلیمان تنکابنی - محمد علي مدرسی چهاردهی - بدیع الزمان قهپائی - سید عليخان حسينی حسنی مدنی شيرازی - سید علیخان حسينی حسنی مدنی شيرازی - سید محمد باقر حسينی (داماد) - سید محمد باقر موسوی حسينی شيرازی - سید محمد حسین فضل الله - سید محمد شيرازی - سید نعمة الله جزائری - عباس علی موسوی - محمد جواد مغنیه - محمد دارابی - نبیل شعبان
پر بازدید ترین مطالب سال
پر بازدید ترین مطالب ماه
پر بازدید ترین مطالب روز
