و اگر فرمانبردار را بر وفق كارى كه خود بر انجام دادن آن توفيق دادهاى، عطا مىكردى، بيم آن مىرفت كه پاداش تو را در نيابد و نعمت تو از او زايل گردد؛ وليكن، كريمانه، او را در برابر عملى كه مدتش كوتاه، گذرا و فانى است، پاداشى دراز مدت و ماندنى عطا كردهاى.