آنگاه از بندهاى كه روزيت را خورده، و بدان توان طاعت يافته، عوض نخواستهاى و در استفاده از ابزارى كه براى رسيدن به آمرزشت از آنها سود برده، بر وى تنگ نگرفتهاى.
بار خدايا، اگر نه چنين مىكردى، بندهات همهى آنچه را به رنج فراهم كرده و به كوشش اندوخته بود، در برابر كمترين احسان و انعامت، از دست داده بود، و در گرو ديگر نعمتهايت خود گروگان بود، پس، در اين صورت كى مستحق دريافت چيزى از ثوابت بود؟ كى؟ هيچگاه!!